PEBBLE ART , ROCK PAINTING, WOODWORKING, CRAFTS & MORE....
Pebble Art
Τα χελιδόνια διανύουν περίπου 10.000 χλμ το φθινόπωρο για να επιστρέψουν στην Αφρική!
Θα χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωπα με αρπακτικά πουλιά, καταιγίδες και δυνατούς ανέμους.
Πρέπει να διασχίσουν τεράστιες ερήμους όπως τη Σαχάρα και απέραντες θάλασσες όπως το Αιγαίο, χωρίς οι δυσκολίες να σταματούν εδώ.
Την Άνοιξη όμως αυτά τα ιδιαίτερα πουλιά, επιστρέφουν πάντα στην ίδια φωλιά γνωρίζοντας ότι εκεί θα βρουν τις κατάλληλες συνθήκες για τη διαβίωσή τους.
Home Sweet Home λοιπόν !!
Pebble Art
Φθινόπωρο. Είναι η εποχή που έχει εμπνεύσει όσο καμία άλλη ζωγράφους, συγγραφείς, ποιητές και λοιπούς καλλιτέχνες. Κάτι τα υπέροχα χρώματά του, κάτι η ρομαντική μελαγχολία του, το φθινόπωρο έχει γίνει η Μούσα της έμπνευσης καθημερινών και μη ανθρώπων.
«Ο χειμώνας είναι ένα χαρακτικό, η άνοιξη είναι μια ακουαρέλα, το καλοκαίρι είναι μια ελαιογραφία και το φθινόπωρο είναι ένα μωσαϊκό και των τριών».
Στάνλεϊ Χόροβιτς
Pebble Art
Ο φάρος συμβολίζει την ελπίδα και την ασφάλεια τόσο για τους ναυτικούς, όσο και για τους ανθρώπους της ξηράς. Μόνο όταν ταξιδεύεις νύχτα στη θάλασσα, καταλαβαίνεις τι σημασία μπορεί να έχει ένα τόσο μικρό φωτάκι μίλια μακριά.
Υπάρχουν δύο ειδών φάροι. Οι πραγματικοί φάροι που επιτρέπουν στα πλοία να κινούνται στο σκοτάδι με ασφάλεια και οι άλλοι, οι φάροι της ζωής που επιτρέπουν στον άνθρωπο να βλέπει που πηγαίνει ακόμη και όταν δεν υπάρχει φως. Όλοι έχουμε τέτοιους φάρους δίπλα μας… μπορεί αυτοί οι φάροι να είναι ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, ένας καλλιτέχνης που θαυμάζουμε ή ένας άνθρωπος που αγαπάμε. Οι φάροι αυτοί μας καθοδηγούν στη ζωή έτσι ώστε να μην πέσουμε πάνω στα βράχια της ζωής.
Το φως τους που λάμπει είναι το φως της ψυχής του καθενός από εμάς που είναι γεμάτο με δύναμη, θέληση και ανάγκη για ζωή!
Pebble Art
Το ηλιοτρόπιο, το λουλούδι που στρέφεται
στη μεριά του ήλιου μαρτυρά τον έρωτα της Κλυτίας προς τον θεό Ήλιο στην
ελληνική μυθολογία. Ο μύθος τους είναι η ιστορία ενός μεγάλου, χαμένου έρωτα,
για τούτο το φυτό στρέφεται και ακολουθεί πάντοτε τον ήλιο. Σύμφωνα με τον
αρχαίο μύθο, ο Ήλιος ήταν ερωτευμένος με την Ωκεανίδα Νύμφη Κλυτία. Τον έρωτα
αυτό αποφάσισε να καταστρέψει η Αφροδίτη, θέλοντας να πάρει εκδίκηση. Η θεά
είχε εξοργιστεί, επειδή ο Ήλιος φανέρωσε την κρυφή ερωτική της σχέση με τον
Άρη. Τον καταράστηκε, λοιπόν, να ερωτευτεί παράφορα την Λευκοθόη, κόρη του
βασιλιά της Περσίας Όρχαμου και της Ευρυνόμης. Επειδή λοιπόν η Λευκοθόη ήταν
πάρα πολύ όμορφη, ο Ήλιος έριχνε τις ακτίνες του μόνο πάνω της. Ανέτειλε κάθε
πρωί νωρίτερα και έδυε αργότερα, ώστε να μπορεί να τη θαυμάζει. Κάποια στιγμή
θέλησε να την πλησιάσει και για να μπει στο διαμέρισμα της αγαπημένης του, πήρε
τη μορφή της Ευρυνόμης. Κατάφερε να διώξει τις σκλάβες και να μείνει μόνος μαζί
της, με τα εξής λόγια: «Φύγετε τώρα γιατί έχω κάποιο μυστικό να ανακοινώσω στην
κυρά σας». Τότε αποκάλυψε στη Λευκοθόη την ταυτότητα και τις προθέσεις του:
«Εγώ είμαι αυτός που σας βλέπει όλους και φωτίζει το Σύμπαν, είμαι το φως του
κόσμου και σε αγαπώ». Ακούγοντας αυτά τα λόγια η Λευκοθόη τρομοκρατήθηκε. Ο Ήλιος χωρίς να χάσει
καιρό πήρε την πραγματική του μορφή και απέκτησε τη συνηθισμένη λαμπρότητά του.
Τότε η νεαρή κοπέλα τον ερωτεύτηκε παράφορα. Η πρώην ερωμένη του Ήλιου, η
Κλυτία, ζήλεψε την ευτυχία τους. Πληροφόρησε τον βασιλιά Όρχαμο για τα καμώματα
της κόρης του και εκείνος την τιμώρησε. Την έθαψε ζωντανή και ζήτησε να τη
σκεπάσουν με έναν λόφο άμμου. Ο Ήλιος προσπάθησε να σώσει τη Λευκοθόη, αλλ’
ήταν πολύ αργά… Η κοπέλα είχε πια πεθάνει. Για να τιμήσει τη μνήμη της, την
περιέχυσε με αμβροσία και πότισε τη γη γύρω της λέγοντας: «Θα κάνω τουλάχιστον
ό,τι χρειάζεται για να ανέβεις στον ουρανό». Αμέσως το κορμί της Λευκοθόης έβγαλε
ρίζες και έγινε το δέντρο που παράγει το λιβάνι. Από εκείνη την ημέρα ο Ήλιος
διέκοψε κάθε επαφή με την Κλυτία και την περιφρονούσε. Η απελπισία της την
οδήγησε σε θανάσιμο μαρασμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ριζώσει στη γη και να
μετατραπεί σε ένα φυτό με κίτρινο χρώμα. Πρόκειται για το ηλιοτρόπιο, το
λουλούδι που στρέφεται στη μεριά του ήλιου και μαρτυρά τον έρωτα της Κλυτίας
προς τον θεό.
